همواره از خود مي پرسم چگونه مي شود تاثير نوع تفكر و انديشه را انكار كرد؟چگونه از كسي كه در روابط اجتماعي و رفتار شخصي دچار بي نظمي و بي قيدي است ميتوان انتظارمقيد بودن به اصول را داشت؟
چگونه چنين كسي مي تواند الگوي نظم و تمرين و خلاقيت باشد؟ چه، روشن است كه خلاقيت اصولي دارد كه با تكيه به احساسي كه بر پايه ي علم و ممارست در تمرين و تلاقي استعداد و ذوق است ظهور مي كند.پس چگونه است است كه برخي بدون دارا بودن اين شرايط تسخير احمق ميكنند؟(اصطلاحي كه قدما براي سواستفاده افراد فرصت طلب از ناآگاهي مردم عوام بكار مي بردند)
يا شايد از صداقت اين فوج هنر دوست ( البته ساده پسند و فاقد قوه تشخيص اسلوب هنري ) وهنر جوي تشنه استفاده كرده و براين موج از راه رسيده سوار مي شوند؟
همه وهمه باعث رشد موسيقي با كيفيت پايين شده و مي شود.